Τα δώρα του Θεού Πίθηκου

Σύμφωνα με το ινδικό έπος, την παλιά εκείνη εποχή,  ο βασιλιάς Ράμα κάθε πρωί καλούσε τους υπηκόους του σε ανοιχτή ακρόαση.

Όταν ο βασιλιάς καθόταν στο θρόνο του σε ανοιχτή ακρόαση, οποιοσδήποτε  στο βασίλειό του μπορούσε να προσέλθει και να εκφράσει τα προβλήματα και τις έγνοιες του.  Η απόδοση δικαιοσύνης ήταν καθήκον του βασιλιά. Ο μονάρχης άκουγε τα πιο επείγοντα περιστατικά της ημέρας και απέδιδε δικαιοσύνη, φορώντας τον μανδύα του Σοφού Πρεσβύτερου.

Κάθε πρωί ενώ ο Ράμα ετοιμαζόταν να ακούσει τα πολλαπλά αιτήματα των υπηκόων του, ένας πίθηκος πηδούσε μέσα στην αίθουσα από το παράθυρο και πρόσφερε στον βασιλιά ένα φρούτο. Αυτό γινόταν κάθε μέρα ανελλιπώς. Ο Ράμα το είχε συνηθίσει τόσο πολύ που δεν του έδινε μεγάλη σημασία. Έπαιρνε το φρούτο και αφού ευχαριστούσε τον πίθηκο, το πέταγε κάπου πίσω του και καταπιανόταν με τα θέματα της μέρας.

Πολύ γρήγορα, πίσω από το θρόνο του σοφού βασιλιά μαζεύτηκε ένας τεράστιος σωρός από πεταμένα φρούτα.  Κάποια μέρα οι υπηρέτες του βασιλιά πήγαν να καθαρίσουν το σωρό. Κι εκεί με μεγάλη έκπληξη ανακάλυψαν ότι μέσα του υπήρχαν πολύτιμα πετράδια. Είδαν ότι κάθε φρούτο περιείχε κι από ένα!

Ο Χανουμαν, που είναι η εκδήλωση του Θείου με την μορφή πιθήκου, έδινε κάθε πρωί στον βασιλιά  κι από ένα δώρο, το οποίο όμως ο βασιλιάς απέρριπτε και περιφρονούσε.

Έτσι, συμβολικά,  κάθε μέρα της ζωής μας, ο Χανουμαν, ο θεός πίθηκος – η φωνή  του δημιουργικού μας δυναμικού – μας προσφέρει  ένα φρούτο που μέσα του υπάρχει ένα πετράδι.

Όμως ο  εσωτερικός μας βασιλιάς, απασχολημένος με τις ευθύνες του, τις διαμάχες, τα άγχη και της ανησυχίες της μέρας, το πετάει. Έτσι αυξάνεται  ο σωρός από τα πολύτιμα πετράδια που είναι τα ανεκπλήρωτα δυναμικά μας.

Βαδίζουμε τη ζωή μας χωρίς να έχουμε την παραμικρή επαφή με το βαθύτερο είναι μας,  με τον εσωτερικό εαυτό μας, με την πνευματική μας υπόσταση.

Βαδίζουμε τη ζωή μας έχοντας αποκοπεί από το «Βασίλειο της Ψυχής»  βασιζόμενοι και στηριζόμενοι αποκλειστικά στο εξωτερικό φαίνεσθαι.  Κι αυτή είναι η αιτία της τόσο μεγάλης έλλειψης ασφάλειας  που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος.

Εν τούτοις το εν δυνάμει ανεκπλήρωτο δυναμικό μας  συνεχίζει να προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή μας,  περιμένοντας υπομονετικά να ανακαλυφθεί,  να αναγνωριστεί  και να αποκωδικοποιηθεί.

Εκεί βρίσκεται και ο αληθινός μας πλούτος.

Στην Πηγή κι όχι στην επιφάνεια του νερού.