Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Ζώντας συνειδητά





Αν ο σκοπός του ερχομού μας στη γη είναι να εξελιχθούμε σε επίπεδο συνειδητότητας, οι μεταβατικές περίοδοι – που είναι οι εποχές των αλλαγών – είναι αυτές που μας προσφέρουν τα περισσότερα points, τα περισσότερα bonus,  τις περισσότερες ευκαιρίες εξέλιξης, διεύρυνσης   και δύναμης.
Η τάση μας να γαντζωνόμαστε στις συνήθειές μας, στο παλιό               και  ασφαλές,  μας καθησυχάζει προς στιγμήν αλλά, ούτε μας μεγαλώνει, ούτε μας ωριμάζει, ούτε μας δυναμώνει.  Αντίθετα μας κρατάει σταθερά  ανώριμους, εξαρτημένους  κι ευάλωτους  σε κάθε ισχυρό σεισμό,  σε κάθε ξαφνική καταιγίδα.

Όμως η ζωή εμπεριέχει συχνά το στοιχείο του γκρεμίσματος, που συνεπάγεται την απώλεια της γης κάτω απ’τα πόδια μας κι όλων των γνωστών σημείων αναφοράς.  Αποφεύγουμε την αλλαγή ξεχνώντας ότι η αλλαγή  είμαστε εμείς.  Πόσο πολύ έχουμε αλλάξει άμα κοιτάξουμε πίσω;  Όχι μόνο στην εξωτερική μας εμφάνιση αλλά και στα πιστεύω μας και στις ανάγκες μας και στη θέαση του κόσμου γύρο μας.
Η αλλαγή δεν είναι κάτι ξένο κι ανοίκειο.  Απλά δεν το παρατηρούμε κι έτσι συμβαίνει ασυνείδητα, αλλά συμβαίνει έτσι κι αλλιώς.

Ποιο όμως είπαμε είναι το ζητούμενο;  Να ζω συνειδητά.
Και τι σημαίνει αυτό;

Ίσως αλλαγές προτεραιοτήτων.
Ίσως λιγότερη ματαιοδοξία, έπαρση κι εγωισμό.
Ίσως λιγότερο γάντζωμα στην ύλη μαζί με όσα περιέχει.
Ίσως μετατόπιση της προσοχής μας από την περιφέρεια στο κέντρο.
Ίσως ν’αρχίσω να βιώνω το Τώρα της κάθε στιγμής  μαζί με κάθε τι που μου φέρνει η ζωή.
Ίσως να αρχίσω προσφέρω αγάπη στον εαυτό μου, εκείνη που του στέρησα τόσα χρόνια,  πιστεύοντας στα λόγια των άλλων,  που μου έλεγαν ότι αυτό είναι εγωισμός.
Ίσως να αρχίσω να ζω με κατανόηση κι ανεκτικότητα για τις αδυναμίες των άλλων αφού  στα μάτια εκείνων καθρεφτίζεται το δικό μου πρόσωπο.
Ίσως να αρχίσω να μπορώ να δω πέρα από τη μορφή.
Ίσως να αρχίσω να αποδέχομαι πιο πολύ και να αντιστέκομαι πιο λίγο.

Τι σημαίνει να ζω συνειδητά;

Ίσως να πάψω να προσπαθώ να έχω δίκιο.
Ίσως να μάθω να ζω χωρίς να υπερβάλω από τη μια ή από την άλλη πλευρά γιατί γνωρίζω ότι όλα έχουν τη θέση τους στη ζωή.
Ίσως ν’ αρχίσω να προετοιμάζομαι για το πέρασμά μου στην άλλη πλευρά μια και δεν ξέρω πότε θα έρθει αυτή η στιγμή και δε θέλω  να με βρει απροετοίμαστο.
Ίσως να μάθω να σέβομαι καθετί, καθέναν και  κάθε μορφή ζωής που υπάρχει στον πλανήτη, ανεξάρτητα από το περιτύλιγμα.
Ίσως να αποφασίσω να συγχωρήσω εκείνους που πιστεύω ότι με έβλαψαν και με πλήγωσαν και έτσι να κλείσω τους λογαριασμούς μου μαζί τους.
Ίσως να πάψω να κρίνω, κατανοώντας ότι κανένας δεν είναι καλύτερος από κάποιον άλλο κι ο καθένας κάνει το καλύτερο που μπορεί με βάση αυτό που είναι και γνωρίζει.
Ίσως να δώσω περισσότερη προσοχή και αξία στα όσα και όσους ήδη έχω.

Τι σημαίνει ζω συνειδητά;
Δεν ξέρω. Για τον καθένα έχει διαφορετική χροιά και νόημα.

Σημαίνει κάνω συνειδητά το ταξίδι από το νου στην Καρδιά.

Σημαίνει:  
Ζω, από τώρα και στο εξής,  από Καρδιάς….



Από Καρδιάς



Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Το Facebook





 «αλλοι ζωγραφιζουν, αλλοι παιζουν μουσικη, αλλοι συμβουλευουν ομορφα πραγματα ,αλλοι λενε αστεια, καποιοι ποσταρουν ομορφα παιδικα μουτρακια, οι περισσοτεροι γουνινες μουσουδες, καποιοι μοιραζονται σκεψεις τους και καποιοι αλλοι μιλουν για τεχνη, καποιοι μιλουν θυμωμενα, δεν με πειραζει μ'αρεσει κι αυτο, αναβουν τα αιματα .. λεμε προβληματισμους και χαριζουμε αγαπη και γλυκολογα ... λενε πως το φβ δεν ειναι καλο "σχολειο" ,ψευτικο ..μπορει και ναναι ετσι για καποιους ... εγω ομως "γραφτηκα" σε προτυπο ..εκλεκτο !  σας φιλω

Αυτό το κειμενάκι το έγραψε η  φίλη μου στο fb,  Mary Ralli,  μου άρεσε πολύ κι ό,τι μας αρέσει,  είναι που εκφράζει ένα κομμάτι του πολλαπλού  εαυτού μας…
Όσο για το fb … άκρως παρεξηγημένο  και με άπειρες προκαταλήψεις  να κυκλοφορούν γύρο μας και πολλούς πολέμιους.  Θεωρείται από πολλούς η μάστιγα του αιώνα!
Φυσικά όλες οι απόψεις είναι σεβαστές, αλλά για μένα ισχύει για το fb,  ο ίδιος μαγικός κανόνας που ισχύει και για όλα τα άλλα πράγματα:        
  Δεν είναι το τι αλλά το πώς.

Όλοι οι άνθρωποι μοιραζόμαστε λίγο πολύ τις ίδιες εμπειρίες, μα ο τρόπος που τις διαχειρίζεται ο καθένας,  κάνει τη διαφορά. Το ίδιο πράγμα που στα χέρια του γνώστη μπορεί να μεταμορφωθεί σε διαμάντι, στα χέρια του αδαούς μπορεί να γίνει όπλο καταστροφής… Κι έχουμε άπειρα παραδείγματα από το χώρο της τεχνολογίας  και αλλού.
Το fb είναι ένας τόπος επικοινωνίας και έκφρασης. Φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά και τους δίνει τη δυνατότητα ανταλλαγής ιδεών, απόψεων και κυρίως έκφρασης.  Το κείμενο της φίλης μου σ’αυτό ακριβώς αναφέρεται: στην έκφραση.  Κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη να εκφράσει με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο, τις σκέψεις του, τα συναισθήματά του,  ν’ ακουστεί.  Συχνά αυτό δεν μπορεί να το κάνει στον οικογενειακό του κύκλο για πολλούς λόγους. Στο fb όμως μπορεί!  Εκεί μπορεί να είναι   ο εαυτός του χωρίς λογοκρισία και περιορισμούς. Κανείς δε θα τον κρίνει. Γιατί;  Διότι οι σχέσεις εκεί είναι απρόσωπες. Όχι προσωπικές όπως στην καθημερνή ζωή.
Ξέρω, εδώ πολλοί έχουν ένσταση. «Μα από προσωπικές σχέσεις έχουμε ανάγκη, όχι από απρόσωπες»!
Ναι αλήθεια είναι. Όμως το καθετί είναι θεμιτό μέσα στο δικό του ιδιαίτερο πλαίσιο,  χωρίς να αναιρεί το ένα το άλλο.  Και το αεροπλάνο και το αυτοκίνητο είναι τρόποι μετακίνησης, αλλά το καθένα έχει διαφορετική χρήση …  Έτσι δε φαντάζομαι κάποιος να αρνηθεί μια συνάντηση μ’ένα φίλο  επειδή θα μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του μέσω fb!
Όμως ως επί το πλείστον, οι φίλοι στο fb, είναι άνθρωποι που δεν είναι φίλοι μας στην καθημερινή μας ζωή, που δε μιλάμε μαζί τους στο τηλέφωνο ή που δεν πάμε για καφέ μαζί. Ίσως ζουν σε άλλα μέρη της γης. Έτσι η επαφή μας αρχίζει και τελειώνει εκεί.
Και γι’ αυτό υπάρχει ελευθερία απόψεων και προσωπικής  έκφρασης. Δεν έχει κανείς να κερδίσει κάτι από κάποιον άλλο, δεν μεσολαβεί η τριβή της καθημερινότητας,  αλλά κυρίως, απουσιάζει η κριτική της προσωπικότητας που χαρακτηρίζει κάθε σχέση.
Κι ακριβώς γι’ αυτό ο καθένας βγάζει το καλύτερο που έχει.  Καταθέτει σκέψεις, ιδέες, συναισθήματα, εικόνες, μουσική, φωτογραφίες …. Καταθέτει συχνά την ίδια την ψυχή του. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο και μόνο επειδή δε φοβάται και νοιώθει ασφαλής μέσα σ’ αυτή την απροσωπία.

Είναι γνωστό ότι υπάρχουν πολλά κακώς κείμενα. Όμως γι’αυτά δεν ευθύνεται το fb αλλά η χρήση που του κάνει ο καθένας. Ή και η κατάχρηση πολλές φορές.
Είναι ένα σκάφος που χρήζει πολύ επιδέξιων χειρισμών. Ο καπετάνιος που κρατάει το τιμόνι πρέπει να έχει εμπειρία, σοφία και ταπεινότητα.  Διαφορετικά, αν πιστέψει ότι είναι ο σπουδαιότερος κι ο καλυτερότερος – από τα πολλά likes – το σκάφος όχι μόνο θα μπατάρει,  αλλά μπορεί να υποστεί ανεπανόρθωτες ρωγμές δύσκολα επιδιορθώσιμες.  Γιατί, η μαθητεία είναι δύσκολη υπόθεση όταν το εγώ έχει το πάνω χέρι… Προσοχή λοιπόν.
Καθετί μπορεί να πηγή έμπνευσης και δημιουργίας ή πηγή κάθε κακού. Άλλη μια φορά,  δεν είναι το τι αλλά το πως.

 λενε πως το φβ δεν ειναι καλο "σχολειο" ,ψευτικο ..μπορει και ναναι ετσι για καποιους ...
 εγω ομως "γραφτηκα" σε προτυπο ..εκλεκτο !  
 σας φιλω
























Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Ο έρωτας κι ο Βαλεντίνος





«Θα σ’αγαπώ για πάντα».
«Θα είμαστε πάντα μαζί».
Πόσες φορές το έχετε ακούσει; Το έχετε πει;
Ξεκινάμε να το λέμε από τον πρώτο έρωτα γύρο στα 15-20    
 και συνεχίζουμε στα 30, 40, 50 και σε κάθε ηλικία, κάθε φορά 
που ερωτευόμαστε ξανά, μια και ο έρωτας ηλικία δεν έχει.

«Η αγάπη μας θα κρατήσει για πάντα».
Ίσως βέβαια η αγάπη κρατήσει, αλλά ο έρωτάς μας θα κρατήσει,  πόσο άραγε; Αυτό το έντονο συναίσθημα από το οποίο δεν μπορείς να ξεφύγεις  όσο το νοιώθεις,  που είσαι έτοιμος να κάνεις τα πάντα χωρίς να υπολογίζεις τίποτα όσο το νοιώθεις,  που σε κυριεύει ολοκληρωτικά κι απόλυτα,  όσο το νοιώθεις. 
Αλλά μετά;  Τι γίνεται μετά;

Μετά … υπάρχουν διάφορα σενάρια καθώς κι επιλογές.

Αν ο έρωτας τελειώσει ξαφνικά για κάποιο λόγο πέρα από τη θέλησή σου, υποφέρεις, πονάς, αλλά αργότερα θα σου μείνει μια ωραία ανάμνηση, ότι έζησες μια γλυκιά, ανατρεπτική  εμπειρία που σε πλούτισε, σε διεύρυνε και σε βοήθησε να γνωρίσεις λίγο καλύτερα τον εαυτό σου  που καθρεφτίστηκε στην ψυχή του άλλου.

Αν όμως όλα πήγαν καλά, τότε δε χωρίζεις αλλά …. αποφασίζεις να παντρευτείς! Και στη συνέχεια, πριν καλά καλά προλάβεις να προσαρμοστείς στη νέα κατάσταση, έρχονται τα παιδιά – δηλαδή εσύ αποφασίζεις να φέρεις παιδιά στον κόσμο και στη ζωή σου.
Έτσι ο έρωτας γίνεται …. οικογένεια!

Και το επίμαχο ερώτημα:
Ο έρωτας εξακολουθεί κάπου να υπάρχει;
Έχει απομείνει κάτι από εκείνο το συγκλονιστικό συναίσθημα που σε δονούσε απ’άκρη  σ’άκρη,  σ’ αυτή τη νέα κατάσταση πραγμάτων;
Που πάει ο έρωτας όταν δεν τον τιμούμε πια; Υπάρχει ακόμα καθόλου χώρος και γι’αυτόν ή ο μοναδικός χώρος που του έχουμε πλέον παραχωρήσει  είναι σ’ένα μικρό κλειδωμένο κουτάκι του μυαλού μας, που ανοίγει μόνο όταν βλέπουμε κάποιο ερωτευμένο ζευγάρι να φιλιέται στο δρόμο ή απλά στα όνειρά μας σα νοσταλγία, σαν ανάμνηση και  που ανήκει πια στο παλιό παρελθόν της ζωής μας; …..

Ξέρω πολλοί θα πουν  ότι η αγάπη πήρε τη θέση του,  κάτι ποιο βαθύ,  πιο στέρεο, πιο συμπαγές.
Αν είναι έτσι μια χαρά. Η μια ενέργεια μετουσιώθηκε σε μια άλλη. Συμβαίνει όμως συνήθως έτσι;
Και πως μπορείς να το μετρήσεις;
Εύκολο!
Το μέτρο είναι ο βαθμός της ικανοποίησης που νοιώθεις μέσα στη  νέα κατάσταση  της ζωής σου.  Αν η ικανοποίηση  ( δε λέω η ευτυχία ) υπερβαίνει το άγχος των υποχρεώσεων κι ο έρωτας διατηρεί ακόμα μια διακριτική παρουσία, τότε το ζητούμενο έχει επιτευχθεί.

Αλλά υπάρχουν κι άλλες επιλογές εκτός από τον χωρισμό και την οικογένεια.  Ευτυχώς η εποχή που ζούμε μας δίνει πολλές δυνατότητες  κι επιλογές,  απλά εμείς είμαστε κολλημένοι σε κάποιες συγκεκριμένες γιατί,  αυτές ξέρουμε αυτές εμπιστεύομαστε!
Μπορείς για παράδειγμα να συνεχίσεις να ζεις τον έρωτά σου μέσα από ένα δεσμό, μια συμβίωση ή μια ελεύθερη σχέση κι όχι απαραίτητα ένα γάμο. Έτσι έχεις τη δυνατότητα να δοκιμάσεις και να δοκιμαστείς. Να δεις αν ταιριάζεις, να δεις αν αυτός ο έρωτας έχει βαθύτερα θεμέλια και να δεις αν κατά πόσο είναι καλό να φέρεις παιδιά στον κόσμο μ’ αυτόν το συγκεκριμένο σύντροφο.
Και πόσος χρειάζεται για να το διαπιστώσεις;
Εύκολο!
Όταν,  μετά το πρώτο κύμα του έρωτα αρχίσεις να απομυθοποιείς πλέον τον άλλον, να τον βάζεις στις πραγματικές του διαστάσεις και να τον βλέπεις περισσότερο  ως αυτό που είναι κι όχι ως αυτό που θα ήθελες να είναι, τότε αρχίζεις να διακρίνεις πιο καθαρά αν ταιριάζεις και μπορείς να προχωρήσεις ή όχι.


Στη ζωή καθένας μας είναι ελεύθερος να δοκιμάσει όποια εμπειρία θέλει. Βάψε τα μαλλιά σου πορτοκαλομώβ, κάνε piercing  στη μύτη σου, κάνε τατουάζ σ’ όλο σου το κορμί, ανέβα στο Έβερεστ, διέσχισε τον ατλαντικό πάνω σε σχεδία, δοκίμασε ουσίες, ζήσε όποια εμπειρία τραβάει η ψυχή σου και με όποιο σύντροφο θες.  Δοκίμασε ό,τι σου κατέβει κι ό,τι έχεις ανάγκη ώσπου να ωριμάσεις και να σου τελειώσει.

Ένα πράγμα δεν μπορείς και δεν πρέπει να κάνεις ταυτόχρονα με όλα αυτά! Να φέρεις παιδιά στον κόσμο!! Τα παιδιά δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα παρορμητισμού και πειραματισμού! Πρέπει να είναι αποτέλεσμα ώριμης και συνειδητής απόφασης.

Ωστόσο  ο έρωτας έχει  πολύ ευρύτερες διαστάσεις πέρα από την εμπειρία της έντασης και του πάθους. Έτσι, εκείνος που μπορεί να είναι ερωτευμένος  με τη ζωή και με καθετί που η ζωή φέρνει κάθε στιγμή   στο δρόμο του, θα μείνει ερωτευμένος για πάντα….