Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Το αντίθετο της ζωής - The opposite of life


 

 

 

Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής.

Η ζωή δεν έχει αντίθετο.

Το αντίθετο του θανάτου είναι η γέννηση.

Η ζωή είναι αιώνια.

 

Death is not the opposite of life.

Life has not opposite.

The opposite of death is birth.

Life is eternal.

 

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Ουδέν μόνιμο. Όλα προσωρινά - Travelling light



 
 

 


Μία παλιά ιστορία λέει ότι, τον περασμένο αιώνα ένας καμηλιέρης έμπορος ξεκίνησε για το Κάϊρο,  με σκοπό να επισκεφτεί  έναν ξακουστό  σοφό  δάσκαλο.

 

Αφού χρειάστηκε να κάνει ένα μακρινό ταξίδι, διασχίζοντας ένα μεγάλο κομμάτι της ερήμου, τελικά κατάφερε να συναντήσει τον γέροντα.

Ξαφνιάστηκε  όμως όταν είδε ότι ο γέροντας  ζούσε σε μία σκηνή, με μοναδικά έπιπλα ένα στρώμα πάνω στην άμμο, ένα σοφρά, δύο σκαμνιά και μερικά  βιβλία.

 

Γύρισε τότε προς τον σοφό και γεμάτος απορία τον ρώτησε:

 

-      Γέροντα,  πού είναι τα έπιπλά σου;

     

Ο γέροντας κοίταξε τον καμηλιέρη και του απάντησε

με μία ερώτηση:

 

- Που είναι τα δικά σου ;;

 

- Μα εγώ περαστικός είμαι!

 

- Και εγώ το ίδιο παιδί μου , κι εγώ το ίδιο
 
 
 
Travelling light
 
There is an old story of a famous rabbi living in Europe who was visited one day by a man who had traveled by ship from New York to see him. The man came to the great rabbi's dwelling, a large house on a street in a European city, and was directed to the rabbit's room, which was in the attic. He entered to find the master living in a room with a bed, a chair and a few books.
The man had expected much more.
After greetings, he asked:
 
Rabbi, where are your things?
 
The rabbi asked in return:
 
Well, where are yours?
 
His visitor replied:
 
But Rabbi, I am only passing through!
 
And the master anwered:
 
So am I, so am I....

 

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Ο πλούτος και η φτώχεια


 

 

 
Όλοι περιμένουμε  στη ζωή τα μεγάλα γεγονότα. Τον μεγάλο έρωτα, το συναρπαστικό ταξίδι, τη μεγάλη ευκαιρία, την τέλεια δουλειά, την ιδανική οικογένεια, τη φώτιση  … κι άλλα πολλά.
Έχουμε μάθει ότι για να αξίζει η ζωή που ζούμε πρέπει ν’ αποτελείται από μεγάλες στιγμές, συναρπαστικά γεγονότα, ξεχωριστούς ανθρώπους.
Ίσως βέβαια κάποια στιγμή να έρθουν κι αυτά, αλλά πόσο συχνά έρχονται και για πόσο διαρκούν;;
 
Άραγε γιατί η ιστορία της ζωής μας πρέπει ντε και καλά να ισοδυναμεί με κάτι μεγαλόπνοο  και μεγαλοπρεπές  ειδάλλως μοιάζει στερημένη από κάθε αξία;;
 
Μήπως δεν είναι η ζωή μας που στερείται  αξίας   – όσο απλή και ταπεινή κι αν είναι – αλλά οι λαθεμένες πεποιθήσεις που έχουμε ενστερνιστεί από το κοινωνικό μας περιβάλλον και που εξακολουθούμε να τους δίνουμε βάση  ακόμα κι αφού η πράξη μας έχει δείξει το αντίθετο;
 
Έχοντας την προσοχή μας επίμονα επικεντρωμένη στις μεγάλες στιγμές που έπρεπε ή θα πρέπει να ζήσουμε για να νοιώθουμε ζωντανοί,  περνούν απαρατήρητα όλα τα υπόλοιπα:  Οι μικρές στιγμές, τα μικροπράγματα, οι ανεπαίσθητες κινήσεις, οι αθόρυβοι άνθρωποι, όλα όσα απαρτίζουν την καθημερινότητά μας.  Γιατί είναι τα μικρά πράγματα κι όχι τα βροντερά  γεγονότα που συνθέτουν το κυρίως μενού της ζωής μας.
 

Έχουμε ανακηρύξει την καθημερινότητα ως επαναλαμβανόμενη κι ασήμαντη και είμαστε μόνιμα σε αναμονή σπουδαίων γεγονότων που θα μας απογειώσουν. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι στην πραγματικότητα το σημαντικό είναι κρυμμένο στο φαινομενικά ασήμαντο. Κι ότι από μας τους ίδιους εξαρτάται να δώσουμε ή όχι άρωμα και γεύση στην κάθε μικρή, ασήμαντη στιγμή.

 


Θέλουμε να είμαστε πλούσιοι και τρέμουμε τη φτώχεια. 

Μήπως όμως το τι σημαίνει πλούτος και φτώχεια έχει μια πολύ ευρύτερη διάσταση απ’ αυτή που έχουμε γνωρίσει ως τώρα;  Ίσως ο πλούτος να μη  συνδέεται αποκλειστικά και μόνο με τα χρήματα και να έχει κι άλλες διαστάσεις βαθύτερες και σημαντικότερες….

 

Πλούτος δεν είναι το ακόμα μεγαλύτερο αυτοκίνητο, η βίλα, οι τραπεζικές μας καταθέσεις και οι διακοπές μας στις Μπαχάμες.

Πλούτος είναι όλα αυτά που ήδη υπάρχουν στη ζωή μας. Όλα αυτά που περιμένουν υπομονετικά να τα δούμε, να τους δώσουμε σημασία,  να τα αναγνωρίσουμε.  Είναι οι  άνθρωποι που μας αγαπούν  και μας το δείχνουν σιωπηλά με τις πράξεις τους, το σκυλί μας που μας περιμένει πάντα να γυρίσουμε στην πόρτα με χαρά, το σπίτι μας με όλα τα πράγματα που μας περιβάλλουν και μας προσφέρουν ασφάλεια και θαλπωρή και γενικότερα η ζωή μας με οτιδήποτε περιέχει όσο μικρό κι ασήμαντο κι αν μοιάζει.

 

Πλούσιος δεν είμαι επειδή έχω ένα σερβίτσιο μουράνο. Πλούσιος είμαι γιατί μπορώ να εκτιμήσω το παλιό σερβίτσιο που μου βρέθηκε και που δεν έχει καμιά υλική αξία κι ωστόσο μου προσφέρει κάθε μέρα αθόρυβα τις υπηρεσίες του. Κι άλλα άπειρα αόρατα πράγματα που ακόμα κι αν κατορθώσουμε αριθμητικά να τα μετρήσουμε, η αξία τους δεν προσμετριέται με τίποτα,  γιατί  δεν έχει να κάνει με την ύλη αλλά με την ψυχή.

 

Ο πλούτος κατοικεί  μέσα μας και όπως καθετί εσωτερικό είναι αόρατος. Αν υπάρχει πλούτος μέσα μας μπορούμε να τον διακρίνουμε  έξω από μας και να τον προσφέρουμε πέρα από μας κι αυτό το φανερώνει η στάση μας μπροστά στο καθετί κι όχι από την οικονομική μας επιφάνεια…

Έχει να κάνει με την εσωτερική μας ικανότητα να νοιώθουμε αυτάρκεις – ακόμα κι αν δεν έχουμε καρέκλα να κάτσουμε -  και ικανοποιημένοι μ’ αυτό που υπάρχει,

μ’ αυτό που είμαστε,

μ’ αυτό που κάνουμε,

μ’ αυτό που ζούμε.

 

Αν δεν κατακτήσουμε αυτόν τον εσωτερικό πλούτο,

η κάθε είδους Ferrari και διακοπές στη Μύκονο,

θα φανερώνουν μοναχά

την εσωτερική μας φτώχια κι ανεπάρκεια…..

 

 

                                                Από Καρδιάς

 

 

 

 

 

 

Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

Πως φαίνομαι; Με τη ματιά του σκύλου μου


 

 Όταν κοιτάτε μια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη δεν υπάρχει λόγος να την κρίνετε.

Αυτό μπορείτε να το μάθετε από ένα σκύλο. Ο σκύλος σας κοιτάζει, δε σας κρίνει,  γιατί  βρίσκεται στο προ-νοητικό στάδιο. Γι’ αυτό είναι τόσο υπέροχο να κοιτάζεις ένα σκύλο, βλέποντας σ’ αυτόν τη μη κριτική. Εμείς οι άνθρωποι οδηγούμαστε στην μετά-νοητική κατάσταση. Αλλά ξάφνου συναντιόμαστε με την ομορφιά που εκδηλώνεται από το σκύλο, τη μη επίκριση.

 

Ίσως έχετε ακούσει το ρητό: «Θεέ μου βοήθησέ με να γίνω εκείνος που ο σκύλος μου σκέφτεται ότι είμαι». 

Τώρα βέβαια υπάρχει ένα λάθος εδώ: ο σκύλος δε σκέφτεται. Οπότε, ο σκύλος αγαπάει. Επειδή ο σκύλος δεν είναι μπλοκαρισμένος από τη σκέψη, υπάρχει σ’ αυτόν ένα άνοιγμα στη χαρά και στην αγάπη. Ο σκύλος σας κοιτάζει και κουνάει την ουρά του. Δε σκέφτεται δε σας κριτικάρει. Λειτουργεί χωρίς επίκριση απλά ως ενέργεια.

Και είναι εκεί που θα φθάσουμε όταν θα έχουμε υπερβεί την ανάγκη της σκέψης.

 

Απόσπασμα από την ομιλία του Εκχαρτ Τόλλε:   Η υπέρβαση

Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Μετα απο αυτο το βίντεο, ολα τ'αλλα, απλως ...... οδοντόκρεμες!!

  



« Πλάκα και χαβαλέ με την αναπηρία της κάνει μία νέα κοπέλα, η Κριστίνα Στίβενς η οποία έφτιαξε προσθετικό πόδι από lego για το ακρωτηριασμένο άκρο της.

 

Η Κριστινα στις αρχές του χρόνου είχε ένα ατύχημα και χρειάστηκε να ακρωτηριαστεί, όμως αυτό όχι μόνο δεν την κατέβαλε ψυχολογικά αλλά την έκανε να αντιμετωπίσει με ακόμα μεγαλύτερη αισιοδοξία τη ζωή!

 
Η Κριστίνα έχει προσωπικό λογαριασμό στο youtube και κάθε εβδομάδα ανεβάζει βιντεάκια από την καθημερινότητά της.

Πρόσφατα λοιπόν ανέβασε και ένα βίντεο στο οποίο δείχνει όλη τη διαδικασία που ακολούθησε για να δημιουργήσει προσθετικό πόδι από τουβλάκια!

Η διαδικασία αρκετά χρονοβόρα όμως άξιζε τον κόπο καθώς η Κριστίνα με κάθε της βίντεο, προσπαθεί να δώσει κουράγιο και σε άλλους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα με εκείνη, δίνοντάς τους ένα καλό παράδειγμα.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μοιρολατρεί κανείς ή να λυπάται τον εαυτό του για κάποια αναπηρία του.»

 

Μετά από αυτό το βίντεο, όλα είναι   θεωρίες ή … απλώς οδοντόκρεμες….

Το  πώς   προσεγγίζει ο καθένας το πρόβλημά του είναι απολύτως προσωπική του επιλογή.

 


Κατόπιν τούτου,  ας συνεχίσουμε να θρηνούμε  ως θύματα 
της κακούργας κοινωνίας, του συστήματος και της οικονομικής κρίσης ….   αλίμονο,
πως μας κατάντησε…..

 

                                                          Από καρδιάς

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Ο ευτυχισμένος άνθρωπος





Ευτυχισμένος
είναι ο άνθρωπος
που δεν είναι
τίποτα.

Ευτυχισμένος δεν είναι ο άνθρωπος που δεν έχει τίποτα, γιατί,  τα πλούτη πολλοί εμίσησαν,  τη δόξα όμως;;

Ευτυχισμένος είναι εκείνος που… που δεν είναι!   Δεν είναι τα πλούτη του, οι γνώσεις του, οι απόψεις του,  η εικόνα του, τα αποκτήματά του, τα κατορθώματά του, το παρελθόν του, η ιστορία του, η ηλικία του, το όνομά του, οι ρόλοι του …. κι άλλα πολλά.

Και τι απομένει αν ο άνθρωπος δεν είναι όλα αυτά;
Τι απομένει να είναι;
Τίποτα.

Πέρα από τα έχω-κατέχω-ανήκω-υπερέχω-ελπίζω-φοβάμαι-είμαι-θέλω βρίσκεται ο δρόμος προς την Ελευθερία και την Ευτυχία.

Η Ευτυχία
ανήκει
στη χώρα του Χωρίς και του Τίποτα….