Σάββατο 16 Ιουλίου 2016

Ό,τι εχω και δεν έχω


Στη ζωή όλων γενικά
μα στη δική μου ειδικά,
ο άνεμος φυσάει πάντα. Φέρνει και παίρνει.
Πράγματα, άνθρωποι, καταστάσεις
έρχονται και φεύγουν,
έρχονται και φεύγουν,
έρχονται και φεύγουν.


Τη διάρκεια παραμονής τους
εγώ,
δεν την ορίζω
ούτε τη γνωρίζω.


Το μόνο που περνάει απ’ το χέρι μου
είναι να προλάβω να ζήσω
αυτή τη μικρή στιγμούλα
ανάμεσα στην άμπωτη πριν και την άμπωτη μετά.

Αυτό το Τώρα το πάντα λίγο, αλλά πάντα πολύτιμο και μοναδικό.
Ό,τι έχω και δεν έχω δηλαδή.





Από Καρδιάς

Τρίτη 3 Μαΐου 2016

Οσα φέρνει και παίρνει ο Άνεμος



Αν ήταν να συνοψίσω σε δυο κουβέντες τη ζωή μου
θα έλεγα:

Όλα όσα φέρνει και παίρνει ο Άνεμος….

Ο άνεμος που ουδέποτε ξέρεις πότε θα έρθει,
με τι κατεύθυνση,
με τι δύναμη,
με τι διάθεση.

Κι αυτή τη φορά θα έρθει για να φέρει ή να πάρει;
Κι αν φέρει, για πόσο;
Κι αν πάρει, τι θα μείνει από τα συντρίμμια;

Τόσο συχνά που φυσάει στη ζωή μου,
που το εχω πλέον συνηθίσει
κι έχω φθάσει σχεδόν να το απολαμβάνω…

Τόσο συχνά που φυσάει στη ζωή μου,
έμαθα πια να μην προσπαθώ να κρατήσω
τίποτα και κανέναν
γιατί απλά είναι μάταιο.
Έτσι αφήνομαι στην πνοή του Ανέμου.

Κι αν δε μου ξαναφέρει τίποτα δεν πειράζει.
Αφού τελικά κατάλαβα πως
ο Άνεμος Εγώ είμαι.

Τι νόημα εχει να αντιστέκομαι στον ίδιο μου τον εαυτό;





Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Λένε ότι …… J. Bucai


Ζούσε κάποτε ένας δερβίσης πολύ σοφός.
Γύριζε από χωριό σε χωριό, ζητώντας  ελεημοσύνη 
και μοιράζοντας γνώσεις και συμβουλές στις πλατείες 
και τις αγορές.
Μια μέρα, καθώς ζητιάνευε στην αγορά, 
τον πλησιάζει ένας άνθρωπος και του λέει:

  -  Χθες  βράδυ ήμουν με ένα μάγο πολύ ξακουστό και με συμβούλεψε να έρθω σήμερα εδώ στην πλατεία.
Είπε ότι θα συναντήσω έναν κουρελή ζητιάνο και ότι,
ο ζητιάνος αυτός, παρόλη την φτωχική του εμφάνιση,
θα μου δώσει έναν θησαυρό που θα αλλάξει τη ζωή μου για πάντα.
Έτσι μόλις σε είδα, κατάλαβα ότι είσαι εσύ αυτός που ψάχνω, γιατί δε νομίζω να υπάρχει άλλος σε χειρότερη κατάσταση από σένα …..
Δώσε μου λοιπόν τον θησαυρό μου!

Ο δερβίσης τον κοίταξε σιωπηλός. Μετά έβαλε το χέρι του σε μια τσάντα από φθαρμένο δέρμα που είχε κρεμασμένη στον ώμο του..

-      Αυτό πρέπει να είναι, του λέει. Και του δίνει
ένα τεράστιο διαμάντι.

Ο άλλος μένει κατάπληκτος.

-      Μα … η πέτρα αυτή πρέπει να έχει ανυπολόγιστη αξία!

-      Α, ναι; Μπορεί ….. Εγώ τη βρήκα στο δάσος.

-      Καλά. Ας είναι. Πόσα πρέπει να σου δώσω γι’ αυτήν;

-      Δεν υπάρχει λόγος. Δε θέλω να μου δώσεις τίποτα. Σου χρησιμεύει εσένα κάτι;. Εμένα δε μου χρησιμεύει σε τίποτα. Δε την χρειάζομαι. Πάρτην.

-      Μα ….. θα μου τη δώσεις έτσι; Χωρίς κανένα αντάλλαγμα;

-      Ναι …. ναι …. έτσι δε σου είπε ο μάγος σου;

-      Ναι, βέβαια. Αυτό ακριβώς μου είπε ο μάγος. Ευχαριστώ πολύ.


Πολύ μπερδεμένος ο άντρας αρπάζει την πέτρα και φεύγει.
Μετά από μισή ώρα όμως, επιστρέφει. Ψάχνει στην πλατεία να βρει τον δερβίση και μόλις τον βλέπει του λέει:

-      Πάρε την πέτρα σου.

-      Τι έγινε; τον ρωτάει ο δερβίσης.

-      Πάρε την πέτρα και δώσε μου τον θησαυρό!!!! λέει ο άντρας.

-      Δεν έχω τίποτ’ άλλο να σου δώσω, λέει ο δερβίσης.

-      Και βέβαια έχεις! Θέλω να μου δώσεις τον τρόπο που έχεις να μπορείς να αποχωρίζεσαι κάτι χωρίς να σε πειράζει!!!..................


                  Λένε ότι,  
                     
ο άνθρωπος αυτός 
έμεινε πλάι στο δερβίση


   για πολλά χρόνια μέχρι να μάθει
 

να μην προσκολλάται σε τίποτα….. 


μέχρι να μάθει την προσωρινότητα, 



μέχρι να μάθει που βρίσκεται 


η αληθινή αξία των πραγμάτων …..


Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

Απο τη γη στη σελήνη


Έχω τόσο πολύ μελετήσει προσπαθώντας
να καταλάβω,
να κατανοήσω,
να συνειδητοποιήσω ….
Και δε λέω. Σίγουρα είναι η εσωτερική βάση
πάνω στην οποία πατάω σήμερα,
αλλά ……..
Άλλο καταλαβαίνω κι άλλο κατανοώ.
Άλλο συνειδητοποιώ κι άλλο αποκτώ επίγνωση.
Άλλο αντιλαμβάνομαι κι άλλο βιώνω.
Άλλο αποκτώ δίπλωμα οδήγησης κι άλλο οδηγώ ….

Συχνά αφιερώνουμε άπειρο χρόνο
στα “μαθήματα οδήγησης”
γιατί κατά βάθος δεν τολμάμε να πάρουμε το αυτοκίνητο 
και να βγούμε στο δρόμο.
Κι όμως αν δεν αποφασίσουμε να βγούμε στο δρόμο
δε θα μάθουμε ποτέ
να οδηγούμε, όσα πτυχία οδήγησης κι αν πάρουμε.


Γιατί, άλλο το φεγγάρι κι άλλο το δάκτυλο που το δείχνει …
Είναι πράγματα εντελώς διαφορετικά.

Και η απόσταση ανάμεσά τους;

Περίπου όση από τη γη στη σελήνη.