Αν ήταν να συνοψίσω σε
δυο κουβέντες τη ζωή μου
θα έλεγα:
θα έλεγα:
Όλα όσα φέρνει και
παίρνει ο Άνεμος….
Ο άνεμος που ουδέποτε
ξέρεις πότε θα έρθει,
με τι κατεύθυνση,
με τι δύναμη,
με τι διάθεση.
με τι κατεύθυνση,
με τι δύναμη,
με τι διάθεση.
Κι αυτή τη φορά θα
έρθει για να φέρει ή να πάρει;
Κι αν φέρει, για πόσο;
Κι αν πάρει, τι θα μείνει από τα συντρίμμια;
Κι αν φέρει, για πόσο;
Κι αν πάρει, τι θα μείνει από τα συντρίμμια;
Τόσο συχνά που φυσάει
στη ζωή μου,
που το εχω πλέον συνηθίσει
κι έχω φθάσει σχεδόν να το απολαμβάνω…
που το εχω πλέον συνηθίσει
κι έχω φθάσει σχεδόν να το απολαμβάνω…
Τόσο συχνά που φυσάει στη ζωή μου,
έμαθα πια να μην προσπαθώ να κρατήσω
τίποτα και κανέναν
γιατί απλά είναι μάταιο.
Έτσι αφήνομαι στην πνοή του Ανέμου.
Κι αν δε μου ξαναφέρει τίποτα δεν πειράζει.
Αφού τελικά κατάλαβα πως
ο Άνεμος Εγώ είμαι.
Τι νόημα εχει να αντιστέκομαι στον ίδιο μου τον εαυτό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου