Άστεγοι

Αναρωτιέμαι πότε θα τολμήσουμε να αποχωριστούμε την ασφάλειά μας της προσωρινής εστίας μας και να γίνουμε άστεγοι;

Γιατί, άστεγοι είμαστε έτσι κι αλλιώς. Απλά δεν το συνειδητοποιούμε εφευρίσκοντας διαρκώς τρόπους να κουκουλώνουμε τη δίψα μας για ασφάλεια, να μεταμφιέζουμε τη μοναξιά μας και, προβάλλοντας τη σύγχισή μας στους άλλους, να ανακουφίζουμε τις πιεστικές συναισθηματικές μας ανάγκες.

Όμως η πραγματική ασφάλεια βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από την επίκτητη κοινωνική μας ταυτότητα όπου έχουμε τόσα εναποθέσει, τους ρόλους και τα προφίλ στα οποία έχουμε τόσα επενδύσει…

Ούτε στέγη χρειάζεται, ούτε περιττά φτιασίδια ο αυθεντικός εαυτός μας, ο δρόμος μιας ζωής με νόημα και μια βαθύτερη επίγνωση να μας στηρίζει.