Πάντα με το μέρος μου

Κοιτάζοντας πίσω  με τα μάτια μιας ευρύτερης επίγνωσης  ένα ένα τα κατώφλια της ζωής μου, συνειδητοποιώ  ότι η Ζωή ήταν πάντα με το μέρος μου.

Κάθε φορά που δυσανασχέτησα για τα τεκταινόμενα,  γιατί εγώ αλλιώς τα ήθελα κι αλλιώς έγιναν,  κοιτάζοντας από απόσταση αντιλαμβάνομαι τώρα εκ των υστέρων, ότι ήταν το καλύτερο για μένα.

Κάθε φορά που μου έφερε δυσκολίες και εμπόδια και μοναξιά και οικονομικά αδιέξοδα αντιλαμβάνομαι τώρα εκ των υστέρων, ότι αυτό     με θωράκισε ώστε να μη με αγγίζει τίποτα απ’όλα αυτά,  και  να τα αντιμετωπίζω χωρίς φόβο.

Ακόμα και την τελευταία φορά που μου έφερε το ολοκληρωτικό γκρέμισμα –  απ’το οποίο παλεύω ακόμα να επιβιώσω παρά τα φαινόμενα  –  αντιλαμβάνομαι εκ των υστέρων, ότι κι αυτό ακόμα, για το καλό μου ήταν,  είναι …

Η Ζωή με ένα θαυμαστό τρόπο μου έχει προσφέρει πάντα την καλύτερη εκδοχή σε κάθε τι, ακόμα και τις φορές που η καλύτερη εκδοχή ήταν  η χειρότερη…  

Η χειρότερη για την προσωπικότητα, όχι και για την Ψυχή.

Στα μεγάλα σταυροδρόμια της πορείας μου αλλά και στα πιο ασήμαντα μικροπράγματα, ένα μαγικό, αόρατο χέρι ήταν εκεί και διεύθυνε την ορχήστρα. Και συνεχίζει.

Η περπέτεια της αναζήτησης της συνειδητότητας στους εξωτερικούς καθημερνούς δρόμους των προκλήσεων, αλλά και στους εσωτερικούς ψυχικούς χάρτες συνεχίζουν να εμπλέκονται μαγικά όπως η αράχνη υφαίνει τόσο δεξιοτεχνικά τον ιστό της.

Κι εγώ, σχεδόν αμέτοχη – κι αυτό είναι το εκπληκτικό –  με τα μάτια της Ψυχής ορθάνοιχτα και με έντονη εσωτερική παρουσία,  παρατηρώ μ’ ευγνωμοσύνη απέραντη αλλά και περιέργεια συγχρόνως,  τα όσα εξελίσσονται σα να μην είμαι εγώ, σα να μην πρόκειται για μένα!

Ενώ ταυτόχρονα συνειδητοποιώ ότι η ζωή ήταν και είναι πάντα με το μέρος μου!

                                                                          Απο Καρδιάς