Autumn changes - Φθινοπωρινές αλλαγές

The swallows are flying low over the fields and are more visible in noisy groups now.  They prepare to depart, even though the weather is still very mild.

I found it an interesting learning experience to watch them – the sensation of  joy which I had in their movement in the late afternoon sun was immediately followed by a pang of sadness in the thought that they will soon be gone.

How hard it is just to allow things be, as they are, without wanting to hold on or immediately adding on some extra thoughts!  

It is easy to know intellectually that all things change, often in ways that we cannot predict. However, knowing that deep in my bones and accepting,  it is not always as simple.  In this case, acceptance was not too difficult to achieve – swallows come and go in their own time and there is no way to stop them.

So I am grateful for these Autumn changes – becoming more visible each day – as among the most important tools for learning which I have.

They gently repeat, over and over again, many of the same truths. They allow me see how change has an effect on my moods and how I like to hold on. They show us how often I relate to things depending on how they make me feel, rather than with complete freedom. I resist change each day but change is inevitable. My happiness is related to the way I choose to respond to it.

Nothing is so fleeting as external forms

which withers and alters

like the flowers of the field at the appearance of autumn.

Umberto Eco

  Φθινοπωρινές αλλαγές

Τα χελιδόνια ταξιδεύουν χαμηλά πάνω από τους αγρούς και τώρα είναι περισσότερο ορατά σε θορυβώδεις ομάδες.  Ετοιμάζουν την αναχώρησή τους  αν και ο καιρός είναι ακόμα ήπιος.

Παρακολουθώντας  τα,  ανακάλυψα  μια ενδιαφέρουσα εμπειρία μάθησης:  την αίσθηση της χαράς  που είχα με την κίνησή τους  στον τελευταίο απογευματινό ήλιο,  ακολουθούμενη από  ένα τσίμπημα λύπης,  στη σκέψη ότι σύντομα θα έχουν φύγει.

Πόσο δύσκολο είναι να επιτρέψεις στα πράγματα απλώς να είναι, έτσι ακριβώς όπως είναι, χωρίς να θέλεις να τα κρατήσεις ή αμέσως να τους προσθέσεις  κάποιες επιπλέον σκέψεις!

Είναι εύκολο να ξέρεις διανοητικά ότι τα πάντα αλλάζουν, συχνά με τρόπους που δεν μπορούμε να προβλέψουμε. Εντούτοις, το να το γνωρίζεις αυτό βαθιά μέσα στα βάθη της ύπαρξής σου και να το αποδέχεσαι,  δεν είναι πάντα τόσο εύκολο. Σ’ αυτή την περίπτωση η αποδοχή δεν ήταν πολύ δύσκολη – τα χελιδόνια έρχονται και φεύγουν στο δικό τους χρόνο και δεν υπάρχει τρόπος να τα σταματήσεις.

Έτσι,  είμαι ευγνώμων για αυτές τις φθινοπωρινές αλλαγές – που γίνονται μέρα με τη μέρα πιο φανερές – ως τα πιο σημαντικά εργαλεία μάθησης που έχω.  Επαναλαμβάνουν απαλά, ξανά και ξανά, πολλές ανάλογες  αλήθειες.  Μου δίνουν να καταλάβω το πώς η αλλαγή επηρεάζει τις διαθέσεις μου και το πως μ’ αρέσει να «κρατάω».  Μας δείχνουν πόσο συχνά  ο τρόπος που σχετίζομαι με τα πράγματα έχει να κάνει με  το πώς με κάνουν να νοιώθω,  αντί ( να σχετίζομαι ) με ολοκληρωτική ελευθερία. 

Αντιστέκομαι στην αλλαγή καθημερινά αλλά η αλλαγή είναι αναπόφευκτη. Η ευτυχία μου έχει σχέση με τον τρόπο που επιλέγω να ανταποκριθώ σ’ αυτό.

Τίποτα πιο εφήμερο από την εξωτερική μορφή

που ξεθωριάζει  και μεταβάλλεται

όπως τα λουλούδια στον αγρό μόλις φθάσει  το φθινόπωρο.

 

Umberto Eco