Από το παράθυρο

 

Είναι η ζωή ένα ταξίδι;

 Ένα σχολείο;

Κι η ελεύθερη βούληση;  Άραγε υπάρχει;

Αν υποθέσουμε ότι γεννηθήκαμε κάπου, οπουδήποτε και ο προορισμός μας είναι η Ιθάκη, η ελεύθερη βούλησή μας αντιπροσωπεύεται από την επιλογή της διαδρομής.

Πως, με ποιο τρόπο θα φθάσουμε στην Ιθάκη; με το πλοίο, το αεροπλάνο, το αυτοκίνητο ή … πετώντας με την φαντασία μας;

Πόσο χρόνο θα διαρκέσει το ταξίδι;

Μπορεί να μας πάρει μόνο μερικές ώρες αν επιλέξουμε να πάμε με το αεροπλάνο – σ’ αυτή την περίπτωση ή που η γήινη ζωή μας θα τελειώσει κάπως πρόωρα ή που θα μας περιμένουν στην άφιξη οι προκλήσεις.

Μπορεί να επιλέξουμε να πάμε … και με τα πόδια ακόμα. Σ’ αυτή την περίπτωση η διαδρομή μπορεί να κρατήσει μια ολόκληρη ζωή και οι προκλήσεις καθώς και η «ευτυχία» θα μας περιμένουν σε κάθε μας βήμα.

Υπάρχει βέβαια και ο μέσος δρόμος για παράδειγμα το αυτοκίνητο, όπως και αμέτρητοι άλλοι δρόμοι ανάλογα με τις επιλογές καθενός.

Κι έπειτα, η Ιθάκη τι είναι, πέρα από ένα σημείο στο χάρτη;  Τι σημαίνει για κάθε ξεχωριστή ψυχή, πως τη φαντάζεται, τι νόημα κι ερμηνεία της δίνει;

Γιατί η Ιθάκη δεν είναι ούτε καν ένα σταθερό σημείο στον ορίζοντα. Είναι ένα εύπλαστο δημιούργημα του νου μας κι αυτό που φανταζόμαστε είναι αυτό που θα έχουμε κι εκεί που θα φθάσουμε.

Καθημερινά βρισκόμαστε προ μικρών ή μεγάλων αποφάσεων. Η κάθε απόφαση χαράζει κι ένα καινούργιο μονοπάτι, είναι η αφετηρία ενός νέου δρόμου του ταξιδιού μας προς την Ιθάκη. Η κάθε εμπειρία προσθέτει κι άλλο ένα κομμάτι στο παζλ κι όσο περισσότερο αφηνόμαστε αντί να αντιστεκόμαστε, η ζωή μας οδηγεί με τον τρόπο της σ’ένα πλούτο άνευ προηγουμένου.

Και μετά από καιρό, όταν πλέον έχει διασχίσει κανείς το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού, συνειδητοποιεί ότι η ερώτηση για την ελεύθερη βούληση είναι ρητορική αφού η ζωή μας κουβαλάει στους ώμους της χωρίς σταματημό.

Το ταξίδι μας μπορεί να μην είναι πάντα εύκολο ή άνετο αλλά όσο πιο άνετο είναι κάτι τόσο λιγότερο ενδιαφέρον έχει…   

Είναι κι αυτό μια από τις δύσκολες επιλογές της ελεύθερης βούλησης.

Έτσι αντί να αγωνιούμε για τον επόμενο σταθμό, σοφότερο θα ήταν να αφεθούμε στη ζωή μ’εμπιστοσύνη και να την αφήσουμε να επιλέξει αυτή        για μας τον τρόπο, την διαδρομή και τους σταθμούς του ταξιδιού μας.

 Όσο για μας;

Μπορούμε απλώς να καθίσουμε αναπαυτικά στο κάθισμά μας και να απολαύσουμε τα τοπία χαζεύοντας από το παράθυρο.