Χωρίς ημερομηνία λήξης…

Η γη μας μοιάζει με ένα μεγάλο αεροδρόμιο όπου κάθε δευτερόλεπτο προσγειώνονται και απογειώνονται ασταμάτητα αμέτρητα αεροπλάνα.

Άλλοι έρχονται για λίγο, άλλοι για πολύ. Άλλοι για να περάσουν ηπιότερες κι άλλοι μεγαλύτερες δοκιμασίες που είναι έτσι κι αλλιώς στο πρόγραμμα για όλους.

Αλλά το ταξίδι όλων έχει ένα κοινό παρονομαστή:  

Συγκεκριμένη διάρκεια

ή αλλιώς,

ημερομηνία λήξης.

Πως είναι το ταξίδι εκείνων που φεύγουν; Πόσο μεγάλο; Πόσο ενδιαφέρον, δημιουργικό  ή  βαρετό, εκεί στις άλλες διαστάσεις όπου δεν υπάρχει ούτε χρόνος, ούτε χώρος, ούτε η μορφή και οι περιορισμοί της;

Και ποιο ταξίδι είναι ωραιότερο; Της άφιξης ή της επιστροφής;

Η  απάντηση είναι θέμα προοπτικής, ερμηνείας και κατανόησης.

Ας ευχηθούμε καλό ταξίδι σ’ αυτούς που αναχωρούν και καλές περιπλανήσεις στο Σύμπαν των Άπειρων δυνατοτήτων και ποιοτήτων.

Κι ας ευχηθούμε καλή δύναμη σ’ αυτούς που έρχονται για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ύλης και τις τρικλοποδιές του Εγώ, χωρίς να λησμονήσουν ότι αποτελούνται  και από ύλη αλλά όχι μόνο από αυτήν. Μακάρι να θυμούνται ότι το ταξίδι στην ύλη δεν είναι παρά μια πρόκληση και τίποτα παραπάνω. Κι ότι το πραγματικό τους ταξίδι θα συνεχιστεί επ’ άπειρον στην Αιωνιότητα. Εκεί που δεν υπάρχει ούτε διάρκεια αλλά ούτε και ημερομηνία λήξης….

Κι όσο για κείνους που μένουν πίσω

μετά την αναχώρηση των αγαπημένων τους ;;…

Αυτοί καλούνται να πραγματοποιήσουν το δύσκολο εγχείρημα

να αλλάξουν  …  μάτια.

Και έτσι να κατανοήσουν ότι

τίποτα στην ουσία δε χάθηκε, 

απλά έγινε προς στιγμήν αόρατο στα δικά τους μάτια.