Οι πολύτιμοι φίλοι μου

Ο Θεός μας έδωσε τους φίλους για να δικαιολογηθεί

για τους συγγενείς…

 Πέρασαν κιόλα εννιά μήνες από τότε που η ζωή μου σείστηκε συθέμελα

κι εδώ αισθάνομαι σαν χρέος και σαν ανάγκη να κάνω μια ιδιαίτερη μνεία σε όλους τους φίλους μου.

Σ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους που με στήριξαν κυριολεκτικά με κάθε τρόπο σε ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές.

Που μαζί τους μίλησα, έκλαψα, θύμωσα, γέλασα μοιράστηκα φόβους

 κι ανασφάλειες… στην ουσία μπόρεσα να είμαι ο εαυτός μου κι αυτοί ήταν πάντα εκεί. Στο πριν, στη διάρκεια και στο μετά.

Εκεί είναι ακόμα…

Ίσως κάποτε δημιουργηθεί

η «Μέρα του Φίλου».

Νομίζω ότι θα είναι η μέρα που θα γιορτάζω ευλαβικά

περισσότερο κι από την μέρα που γεννήθηκα…

Μοναδικοί φίλοι και φίλες όπως:

Η Κατερίνα και οι Ελένη, που δεν υπάρχουν λόγια κι αν αρχίσω να περιγράφω τα όσα έκαναν για μας, μεθαύριο δε θα έχω τελειώσει…, απ’ την αρχή ως το … δεν υπάρχει τέλος, απλά συνεχίζεται,

Η Ιωάννα και η Ελένη, πάντα στο πλευρό μου σε κάθε είδους ανάγκη, είτε πρακτική είτε συναισθηματική,

Η Νικόλ, η Στέφη κι η Κατερίνα που μοιράστηκαν μαζί μου εκείνη την ιδιαίτερα μοναδική εμπειρία που έβαλε σφραγίδα και που θα μας ενώνει για πολλές ακόμα ζωές,

Η Σάσα κι ο Κώστας που μας έδωσαν το σπίτι τους στη Θεσσαλονίκη και μας συντρόφευσαν με την αγάπη τους,

Ο Άγγελος που μου έφερε κουλουράκια στο νοσοκομείο και μου συνέδραμε οικονομικά ως, δήθεν, δώρο Χριστουγέννων,

Η Ειρήνη που μου δάνεισε το αυτοκίνητό της τότε που δεν είχα και φιλοξενεί ακόμα το κάμπερ,

Η Μέμη με την ψυχολογική της υποστήριξη σε κρίσιμες καταστάσεις,

Η Μαρία κι ο Βασίλης με την αφιλοκερδή ουσιαστικότατη προσφορά τους όταν χρειάστηκε,

Η Αντρέα και η με κάθε τρόπο βοήθειά της, που μας έστειλε εκείνη την κοπέλα από τη Βραζιλία στη Γαλλία και μας πρόσφερε την απίστευτη βοήθεια χωρίς να μας γνωρίζει,

 Η Πένυ με τα μελομακάρονα στο νοσοκομείο,

Η Μάγια από την Αμερική που δεν σταμάτησε να με στηρίζει με άπειρα μέιλ για πάρα πολύ καιρό,

Η Κάρμεν από την Αμερική που εκτός από την ηθική βοήθειά της, μου πλήρωσε και 2 συνδρομές στην Tolle-TV, γιατί ήξερε ότι αυτό με ισορροπούσε,

Η Βαλέρια από τη Ρωσία που πλήρωνε λογαριασμούς στο κινητό της για να μαθαίνει νέα μου,

Η Μαρούλα που με φιλοξένησε το καλοκαίρι στο σπίτι της σε μια πολύ δύσκολη περίοδο,

Η Ρομίνα και η Λάρα από την Ιταλία με τα συγκινητικά μέιλ τους,

Η Ντανιέλ και η Μαριλίν από τη Γαλλία, με τις διαβεβαιώσεις τους από τις έρευνές τους για την άλλη πλευρά,

Η Νικολ και ο Ρομπερ από τη Γαλλία πάντα στο πλευρό μου, που ήρθαν με το κάμπερ για να μας δουν,

Η Κας από την Αγγλία με τα μέιλ της,

Η Μαγδα από τη Ν. Αφρική με τα μειλ της,

Η Λένα, η Χρύσα και η Σοφία,

Η Βίκυ,

Η Νατάσα,

Ο Θοδωρής και η Μαίρη,

Και σίγουρα όλοι εκείνοι που δε θυμάμαι να αναφέρω…

Ούτε η απεριόριστη ευγνωμοσύνη μου, ούτε ένα ευχαριστώ

είναι αρκετά – αυτό εννοείται – για το μεγάλο

Δώρο της Αγάπης που μου πρόσφεραν.

Η καρδιά και η αγάπη μου είναι μαζί τους.

Έμαθα απ’ αυτούς ότι ποτέ κανείς δεν είναι μόνος,

αν δε θέλει κάτι τέτοιο

 και ότι

όταν είναι ανοιχτός κι έχει εμπιστοσύνη,

η βοήθεια είναι πάντα πλάι του.