Τα συνηθισμένα δώρα

 

Λέγεται  ότι συνήθως  πρέπει να δώσεις για να πάρεις.

Σήμερα το πρωί  ανοίγοντας τα μάτια μας, πήραμε όλοι, πριν προλάβουμε να δώσουμε και χωρίς καν να το ζητήσουμε.

Τι;

Αυτό το συνηθισμένο, σχεδόν καθημερινό, χειμώνα-καλοκαίρι, δώρο στην Ελλάδα:  αντικρίσαμε μια υπέροχη μέρα με ένα λαμπερό ήλιο.

Τόσο συνηθισμένο αλλά και τόσο πολύτιμο! Ένα λαμπρό ήλιο που φτιάχνει την ψυχολογία και  τη διάθεση, που βοηθάει να σηκωθούμε από το κρεβάτι και να κάνουμε οτιδήποτε έχουμε να κάνουμε, πιο ευχάριστα.

Έστω και μια μέρα να μη δούμε τον ήλιο είμαστε όλοι μέσα στην γκρίνια και την κατήφεια… όσο για εκείνους που ζουν σε βόρειες  χώρες, μια ηλιόλουστη μέρα παίρνει διαστάσεις γιορτής , τόσο σπάνια μπορούν να απολαύσουν κάτι τέτοιο εκεί που μένουν.

Αλλά το ερώτημα είναι:

Το συνειδητοποιούμε,  το εκλαμβάνουμε όντως ως δώρο; Ή  ως δεδομένο δηλαδή, συνηθισμένο κι αδιάφορο;

Καιρός να το αναγνωρίσουμε σα δώρο κι ας μην το παρακάμψουμε τόσο γρήγορα,  αλλά ας του δώσουμε τη θέση που του αξίζει στη ζωή μας. Όσο κι αν αυτό είναι τόσο καθημερινό που μοιάζει σχεδόν αόρατο…

Και κάτι άλλο.

Όταν παίρνεις  ένα δώρο πρέπει με κάποιο τρόπο να ανταποδώσεις. Όχι το ίδιο κι όχι σ’ εκείνον που στο έδωσε, αλλά κάπου αλλού, εκεί όπου θα διαπιστώσεις ότι υπάρχει ανάγκη.

Ας μην παραλείψουμε σήμερα – και κάθε σήμερα – να προσφέρουμε κάτι, οτιδήποτε, σε κάποιον που το χρειάζεται – άνθρωπο ή ζώο –  οτιδήποτε κι αν είναι αυτό. Σημασία δεν έχει η ποσότητα αλλά η πρόθεση. Και δεν είναι ανάγκη να ψάξουμε για να βρούμε. Θα βρεθεί μπροστά μας, στο δρόμο μας, με διάφορες μορφές και τρόπους.

Ας μην κάνουμε ότι δεν είδαμε, ότι δεν ξέρουμε, ότι βιαζόμαστε. Ας μην ξεγελάσουμε άλλη μια φορά τον εαυτό μας.

Κάθε πράξη αγάπης και καλοσύνης πάει πολύ πιο μακριά απ’ ότι φανταζόμαστε.

Όπως λέει με πολλή σοφία  η παλιά ρήση: Κάνε το καλό και ριξτο στο γιαλό. Τίποτα δεν είναι ασήμαντο και καμιά προσφορά δεν πάει χαμένη.

Ο ήλιος δεν κάνει εξαιρέσεις. Φωτίζει και ζεσταίνει όλους μας και δε ζητάει αναγνώριση της προσφοράς του.

Ας  μιμηθούμε το παράδειγμά του , κι αυτή τη φορά, πριν προλάβουμε να κρίνουμε, ας δώσουμε μια ευκαιρία στην αγάπη, κι ας προσφέρουμε με χαμόγελο όπου υπάρχει ανάγκη…

                                                        Από καρδιάς