Ήταν κάποτε ένας μαθητής κάποιου αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου, που ο δάσκαλός του, του επέβαλε επί τρία χρόνια να δίνει χρήματα σε όποιον τον πρόσβαλε.
Όταν έληξε αυτή η περίοδος δοκιμασίας, ο δάσκαλος του είπε:
«Τώρα μπορείς να μπεις στην Αθήνα και να σπουδάσεις φιλοσοφία».
Καθώς ο μαθητής έμπαινε στην Αθήνα συνάντησε κάποιον σοφό άνθρωπο, που καθόταν μπροστά στην πύλη και πρόσβαλε όποιον έφευγε και όποιον ερχόταν.
Αυτός φυσικά προσέβαλε και τον μαθητή ο οποίος όμως ξέσπασε σε γέλια.
«Γιατί γελάς ενώ εγώ σε προσβάλλω;» ρώτησε ο σοφός άνθρωπος.
«Γιατί…..» είπε ο μαθητής « επί τρία χρόνια εγώ πλήρωνα για κάτι τέτοιο και τώρα εσύ μου το προσφέρεις δωρεάν».
«Μπες στην πόλη» είπε ο σοφός άνθρωπος «είναι όλη δική σου….».
Τα πάντα είναι θέμα προοπτικής.
Μια διαφορετική γωνία παρατήρησης, αλλάζει το όλο σκηνικό.
Όταν δονείσαι σε διαφορετική συχνότητα από κείνον που
σε προσβάλει,
σε υποτιμά,
σε προκαλεί με κάθε τρόπο,
τίποτα από όσα σου εκπέμπει δε μπορεί να σε αγγίξει.
Η μεγαλύτερη προστασία
από την αρνητικότητα κάθε είδους
είναι
το να δονείσαι σε διαφορετική συχνότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου