Όλοι έχουμε συμβόλαια, φανερά ή όχι.
Όταν νοικιάζεις ένα σπίτι, το διάστημα παραμονής σου σ’ αυτό είναι γνωστό με βάση το συμβόλαιο που έχεις υπογράψει.
Τι γίνεται όμως με τα συμβόλαια της ψυχής;
Τα αόρατα συμβόλαια, τα δικά μας
κι εκείνα που μας συνδέουν με τους άλλους,
και η άγνωστη διάρκειά τους…;
Όμως,
αφού ξέρουμε ότι το ταξίδι μας
έχει ημερομηνία λήξης – έστω κι αν δεν μας είναι γνωστή –
το καλύτερο ίσως που έχουμε να κάνουμε
είναι να τιμήσουμε αυτό το συμβόλαιο που έχουμε
με κάθε έκφανση της ζωής,
αλλά
και να προσφέρουμε στους προσωρινούς συνταξιδιώτες μας
το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας.
Ώσπου να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί στον Κεντρικό Σταθμό
και να διαπιστώσουμε
ότι αυτό που έχει πραγματική αξία
είναι αιώνιο
και δικό μας για πάντα.
